ανανούμαι

ἀνανοῡμαι και ποιητ. ἀννοῡμαι (-έομαι) (Α)

(για τον ήλιο) ανέρχομαι, αναδύομαι, ανατέλλω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀνα-* + νέομαι].